พระพิฆเนศ
เป็นเทพที่ประทานความสำเร็จและศิลปวิทยาการทั้งหลาย พร้อมทั้งขจัดอุปสรรคทั้งปวงให้กับมวลมนุษย์
ที่กราบไหว้และบูชาพระองค์ พระพิฆเนศเป็นโอรสของพระศิวะเทพกับพระแม่อุมาเทวี เป็นเทพที่มีเมตตาต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายอย่างประมาณมิได้
กำเนิดพระพิฆเนศ
ตำนานกล่าวว่า เมื่อคราวที่พระแม่อุมาเทวีสงน้ำในอุทยาน พระองค์ทรงถูเหงื่อไคลของพระองค์ออกมาแล้วนำมาปั้นเป็นหุ่นเทวบุตรรูปงาม แล้วทรงทำให้หุ่นนั้นมีชีวิตขึ้นทรงเรียกขานนามหุ่นนั้นว่า พระพิฆเนศ แล้วทรงสั่งให้พระพิฆเนศนั้นออกไปเฝ้ายังหน้าประตูอุทยาน โดยสั่งว่าห้ามผู้ใดเขามาในอุทยานเด็ดขาดในเวลาที่พระองค์ทรงสรงน้ำ จนกระทั่งพระศิวะเทพเสด็จกลับมา
เมื่อพระศิวะพบพระพิฆเนศก็ทรงบอกให้หลีกทาง แต่พระพิฆเนศก็ปกป้องมิให้ผู้ใดย่างกรายเข้าไปในอุทยานตามคำสั่งของพระแม่อุมาโดยเด็ดขาด พระศิวะเทพทรงไม่พอพระทัยจึงสั่งให้บริวารเข้าสู้แต่บริวารก็แพ้พระพิฆเนศ พระองค์ทรงพระพิโรธ จึงได้ขว้างตรีศูลตัดเศียรพระพิฆเนศขาด
เมื่อพระแม่อุมาออกมาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพระองค์ทรงโกรษพระสวามีอย่างมาก จนพระฤาษีนารอดออกมาเจรจาแต่พระแม่อุมาก็ทรงมิยอม โดยพระนางกล่าวว่าให้พระสวามีหาหนทางให้พระพิฆเนศฟื้นคืนชีวิตให้จงได้ พระศิวะจึงขว้างตรีศูลออกไปโดยกล่าวว่าหากตรีศูลนี้ไปเจอศรีษะสิ่งมีชีวิตสิ่งใดเป็นสิ่งแรงก็จะเอาศรีษะของสิ่งนั้นมาเป็นศรีษะพระพิฆเนศ ไม่นานนักตรีศูลก็กลับมาพร้อมกับศรีษะของช้าง จึงนำศรีษะนั้นมาตอเป็นศรีษะของพระพิฆเนศ
และตั้งพระนามให้ใหม่ว่า คชานนะ แปลว่า มีหัวเป็นช้าง เมื่อพระพิฆเนศทรงฟื้นพระแม่อุมาเทวีจึงเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง เมื่อพระพิฆเนศทรงทราบว่าพระศิวะคือพระบิดาพระองค์ทรงหมอบกราบขออภัยโทษ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของตน พระศิวะทรงพอพระทัยมากจึงให้พรให้พระพิฆเนศเป็นใหญ่ในเทพทั้งปวง
ความหมายของสิ่งมงคลที่ทรงถือ
